با شما موافقم البته اینا هیچوقت حیا نداشتن می ترسیدن

من ذاالّذى يشفع عنده الا باذنه ...

ن عزیز دلم شفاعت یعنی وساطتت باید یک فرد ثالث باشه تا خدای تعالی شفاعت کنه!

در معنای شفاعت دچار سوء تفاهم شده اید. شفع یعنی کنار هم قرار گرفتن. یعنی همراه کسی بودن. مثلا یک مقام بزرگی می خواهد داخل ساختمانی بشود، خود به خود همراهنش هم به اعتبار او داخل می شوند در حالی که اکر تنها باشند و همراه آن مقام نباشند کسی راهشان نمی دهد. کسی که همراه و در راه رسول الله صلی الله علیه و آله باشد خود به خود در مسیر ایشان و شفیع ایشان است. کافیست در قیامت حضرت رسول بفرمایند فلانی هم همراه من است. این یعنی شفاعت. همینطور در مورد سایر ائمه هدی علیهم السلام و اولیل و شهدا. و برای همین هم قرآن می گوید من ذاالذی یشفع عنده الا باذنه. یعنی جز همراهی با اولیای خدا که اذن الهی دارند شفاعت دیگری معنی ندارد. حالا کسانی هم که همراه و همفکر شهدا باشند و با آنان محشور شوند شفاعت می یابند. اما شفاعت پارتی بازی نیست. کسی که مورد شفاعت قرار می گیرد، حتما در همین دنیا شفیع و همراه یکی از اولیای الهی شده است. همراهی هم قطعا جز با عمل نیست و به حرف نخواهد بود. برای همین روز قیامت ظالم - یعنی گناهکار- می گوید يوم يعض الظالم على يديه يقول يا ليتني اتخذت مع الرسول سبيلا. روی که ظالم بر روی دست خود می زند و می گوید ای کاش راهی همراه پیامبر خدا انتخاب کرده بودم. آیه 27 سوره فرقان.