به گزارش مشرق به نقل از جهان، بهداد سلیمی؛ پدیده‎ ورزش وزنه‎برداری ایران که به قول خودش برای گذراندن تعطیلات تابستانی و پر کردن اوقات فراغت به پیشنهاد دوستانش به‎سمت وزنه‎برداری رفت، به اندازه‎ای جایگاهش در این رشته ورزشی محکم شد که دل در گرو آن بسته و تا مرز قهرمانی جهان و شکستن رکورد‎های متعدد پیش رفت. این گفت‎وگو ماحصل صحبت دوستانه‎ پنجره است که یک‎سوی آن قوی‎ترین مرد جهان قرار داشت.

بهداد سلیمی به‎عنوان بهترین ورزشکار سال 1390 از نگاه اهالی ورزش انتخاب شده است. در سالی که گذشت چه اهدافی داشتی؟
خوشبختانه به اهدافی که در ابتدای سال برای خودم ترسیم کرده بودم، رسیدم. ابتدا توانستم به مدال طلای آسیا و قهرمانی قاره کهن برسم. اما هدف اصلی‎ام مسابقات جهانی 2011 پاریس بود که خوشبختانه در این رقابت‎‎ها هم موفق شدم با کسب عنوان قهرمانی جهان، کار را با موفقیت به پایان برسانم. در مجموع به اهدافی که برای امسال در ذهن داشتم رسیدم.

 بهداد از کجا کار را شروع کرد تا امروز موفق‎ترین ورزشکار ایرانی لقب بگیرد؟
وزنه‎برداری را از سال 1382 و در سن 13 سالگی آغاز کردم. سال 1385 به اردوی تیم ملی رسیدم و اواخر سال 1386 توانستم در مسابقات بین‎المللی شرکت کنم. پله‎‎های ترقی را یکی یکی از رده سنی جوانان پیمودم تا به ترکیب تیم ملی بزرگسالان وزنه‎برداری ایران برسم.

 وزنه‎برداری را از کجا آغاز کردی؟
سالن نامجوی قائمشهر و زیر نظر استاد غزالیان اولین وزنه‎‎های زندگی‎ام را بالای سر بردم.

چگونه متوجه شدی پتانسیل وزنه‎بردار شدن را داری؟
به این رشته علاقه‎مند بودم و نمی‎شد این میل و انگیزه را دست کم گرفت. جوانان امروز کمتر به این رشته روی می‎آورند. خود من هم به‎صورت خیلی اتفاقی و برای گذراندن تعطیلات تابستان و به سفارش یکی از دوستان وزنه‎برداری را انتخاب کردم. پس از آن هم با توجه به چیز‎هایی که از این رشته دیدم و البته چون استاد غزالیان هم من را جذب وزنه‎برداری کرده بود، همچنان همراه پولاد سرد ماندم.

اولین مقامی  راکه کسب کردی به یاد داری؟
بله. به مقام قهرمانی آموزشگاه‎‎های استان مازندران رسیدم. با بالا رفتن سن، وزنم هم افزایش پیدا کرد و به فوق سنگین راه پیدا کردم.

اولین‎بار چه زمانی احساس کردی که می‎توانی در وزنه‎بردای جهان  بزرگی کنی؟
سال 1385 و در مسابقات قهرمانی کشور که به میزبانی اصفهان برگزار شد، در رده سنی نوجوانان به روی تخته رفتم و عنوان نایب قهرمانی ایران را به خود اختصاص دادم. در این زمان چشم مربی وقت تیم ملی، آقای قاسمی را گرفتم.

 شانس تا چه اندازه در رسیدن بهداد سلیمی به‎جایگاهی که امروز دارد، تأثیر داشت؟
رسیدن به اردوی تیم ملی برای تمام ورزشکاران یک آرزو محسوب می‎شود. البته این شانس را می‎شد در جای دیگر هم امتحان کرد و راهی که من آمدم با توجه به رکورد‎هایی که داشتم برایم اجتناب‎ناپذیر بود. شاید شانس هم در این راه دخیل بود، اما اردوی تیم ملی دقیقا برعکس کنکور دانشگاهی است. کسی که در کنکور قبول می‎شود همه‎چیز را تمام شده می‎بیند و یک دانشجو درس‎‎های دانشگاهی را با استرس کمتری نسبت به کنکور پشت سر می‎گذارد، اما ورزشکاری که وارد اردوی تیم ملی می‎شود تازه به دوران سخت کار رسیده است و اگر بتواند زیر فشار سخت تمرینات و اردو‎ها دوام بیاورد، مطمئنا می‎تواند موفق باشد. از آن‎جایی که من هم خیلی پوست کلفت بودم توانستم تمرینات سخت و طاقت‎فرسا را تحمل کرده و خوشبختانه امروز به این‎جایگاه برسم.

 پس از چندین دهه و در رقابت‎‎های المپیک 2000 سیدنی، حسین رضازاده و حسین توکلی باردیگر نام وزنه‎برداری ایران را بر سر زبان‎‎ها انداختند. این موضوع تا چه اندازه باعث شد تا به این رشته علاقه‎مند شوی؟
100 درصد مؤثر بود. از آن‎جایی جذب وزنه‎برداری شدم که مسابقات رضازاده را می‎دیدم، بنابراین به این رشته علاقه زیادی داشتم. از آن به بعد با توجه به شرایط بدنی که داشتم خانواده، اقوام و دوستانم مرا تشویق کردند تا به‎ وزنه‎برداری روی بیاورم. قبول دارم که پخش رقابت‎‎های وزنه‎برداری از تلویزیون باعث شد تا من به‎سمت این مسیر بیایم.

فکر نمی‎کردی یک روز رکورد کسی را که باعث شد تا وزنه‎بردار شوی جابه‎جا کنی؟
این یک آرزو بود و هر کس برای رسیدن به آرزویش تلاش کند، مطمئنا به آن خواهد رسید؛ البته اگر این آرزو منطقی باشد. موضوعی که به آن اشاره کردید و مطرح شدن در سطح جهان و المپیک رویای همیشگی من بود. بار‎ها و بار‎ها قبل از این‎که در عالم واقعیت چنین وزنه‎‎هایی را بزنم، آن‎ها را در تصوراتم زده بودم! این‎ها آرزو‎هایی دست نیافتنی برای من نبود، به همین‎خاطر توانستم با سعی و تلاش به آن برسم.

سال 2011 با این‎که این عنوان دوباره حقت بود، اما به آن نرسیدی. در سال گذشته میلادی چه عملکردی داشتی؟
در این سال هم با توجه به رکورد‎هایی که به ثبت رسیده است یک روند صعودی خیلی خوب را سپری کردم. در مسابقات جهانی 2010 آنتالیا رکورد مجموع 453 را به ثبت رساندم، اما در بازی‎‎های آسیایی 458 و در مسابقات جهانی 464 کیلوگرم را به ثبت رساندم و روند رو به رشدی را در این دو سالی که گذشت سپری کردم.

عنوان بهترین وزنه‎بردار جهان در سال 2011 به آکائف روس رسید؟
بله، در این سال هم برای کسب این عنوان خیلی حساب کرده بودم، اما این‎که اطلاع‎رسانی این موضوع مانند سال گذشته نبود؛ باعث شد تا از رسیدن به این عنوان برای دومین سال پیاپی محروم شوم. سال گذشته در این زمینه اطلاع‎رسانی وسیعی شکل گرفت.

 حقت بود که این عنوان را به‎دست بیاوری؟
به‎نظر خودم نسبت به سال گذشته عملکرد بهتری از خود به‎جا گذاشتم. معیار فدراسیون جهانی برای این انتخاب، وزنه‎بردارانی بود که به رکورد جهان نزدیک‎تر باشند و با توجه به این‎که من هم بین رکوردداران سال 2011 بودم، این انتظار را داشتم تا این عنوان را دوباره کسب کنم.

مشکلات تکنیکی‎ات تا چه اندازه برای حضور موفق در المپیک رفع شده است؟
در حرکت قیچی هنوز مشکلاتی دارم که با کار کردن روی آن‎ها به‎زودی این ایراد‎های جزیی هم برطرف خواهد شد. در این زمینه هم توانسته‎ام یک مقدار موفق باشم.

سعید علیحسینی همراه با تو خودش را به‎عنوان یک پدیده وزنه‎برداری در ایران و جهان معرفی کرد، اما به ناگاه مسائلی برایش پیش آمد تا برای همیشه خانه‎نشین شود. به‎نظرت اگر امروز سعید وزنه می‎زد، بهداد سلیمی همچنان مرد شماره یک وزنه‎برداری جهان بود؟
اعتراف می‎کنم که حضور سعید علی‎حسینی به‎عنوان یک رقیب، خیلی باعث پیشرفتم شد. برعکس خیلی ورزشکاران که با وجود داشتن رقیب، احساس حسادت می‎کنند و این موضوع شاید مانع رشد آن‎ها شود، این مسائل برای من وجود نداشت و سعید را اول به‎عنوان یک دوست خوب و بعد به‎عنوان یک رقیب برای خودم می‎دانستم و دوباره اعتراف می‎کنم که علی حسینی در رشد رکوردی من تأثیر به‎سزایی داشت. چهار ماهی که با سعید روی یک تخته تمرین می‎کردم، حدود 40 کیلوگرم در مجموع رکوردهایم پیشرفت کردم و حضور علی‎حسینی روی روند رو به رشدم مؤثر بود.

چه بلایی سر سعید آمد؟ در همان زمانی شایعات زیادی در مورد وی مطرح شد.
چون در این مورد اطلاعی ندارم، نظر خاصی نمی‎دهم. این را هم قبول دارم که شایعات زیادی در آن زمان به‎وجود آمد که صحت نداشت. چند وقتی هست که از وی خبر ندارم، اما آخرین خبری که از او دارم این است که مشغول ادامه تحصیل در رشته تربیت بدنی است.

برخی معتقدند پس از آن قضایا دوپینگ از وزنه‎برداری ریشه کن شد!
با برنامه‎ریزی‎ خوبی که انجام شد، دیگر این موضوع برای وزنه‎برداری حداقل در سطح ملی پیش نیامد.

 حتما با این مشکلاتی که به‎وجود آمد آب معدنی را هم با ترس می‎خورید!
ترس که نه. اما احتیاط زیادی می‎کنیم.

 می‎گویند رکورددار تست دوپینگ هم خودت هستی؟
فکر نمی‎کنم. هستند کسانی‎که بیشتر از من هم تست دوپینگ داده باشند. به‎نظرم احسان حدادی و کشتی‎گیرانی که سابقه بیشتری دارند از من بیشتر تست دوپینگ داده باشند.

در مسابقات جهانی رکورد حسین رضازاده را زدی، اما اتفاق خاصی رخ نداد و مسائلی که مطرح می‎شد در حد همان شایعات باقی ماند.
صحبت‎‎هایی که در آن زمان مطرح شد، نمی‎تواند حرف‎‎های منطقی باشد. این‎که یک نفر در وادا که مستقل از همه فدراسیون‎‎ها عمل می‎کند قدرتی داشته باشد که بخواهد در مورد دوپینگ ورزشکاران تصمیم‎گیری خاصی انجام دهد، اصولا حرفی منطقی نیست. به‎نظرم حتی تاماش آیان، رییس فدراسیون جهانی هم نمی‎تواند در بحث دوپینگ نفوذ کند، چه برسد به رییس فدراسیون ایران.

 در فاصله کمتر از پنج ماه مانده تا المپیک لندن چه برنامه‎‎هایی برای حضور موفق دراین رقابت‎‎ها داری؟
زمان کمی باقی مانده است. در این مدت مسابقات آسیایی را پیش‎رو داریم که میدان خوبی برای کسب تجربه و آمادگی بیشتر قبل از المپیک محسوب می‎شود و می‎تواند نشان دهنده میزان آمادگی من برای حضور در لندن باشد. البته این مسابقات از لحاظ رقابتی خیلی مهم نیست، اما از نظر کسب تجربه برای‎مان مسابقات مهمی به‎شمار می‎رود.

قول کسب مدال طلای المپیک را نداده‎ای. نمی‎خواهی برای اولین‎بار از طریق پنجره این کار را انجام دهی؟

خیر. بازهم در این مورد قول خاصی نمی‎دهم.

این موضوع که قول ندهی با هماهنگی کادر فنی است؟
خیر. در این زمینه خوشبختانه نه فدراسیون و نه کادر فنی اظهارنظری نمی‎کنند و با صلاحديد خودمان هر صحبتی را که درست است می‎گوییم. این هم که قول نمی‎دهیم چون همه‎چیز بستگی به شرایط و خواست خداوند دارد. ما تمام تلاش خود را برای کسب بهترین عناوین انجام می‎دهیم.

اما نگاه‎‎ها به‎سمت سلیمی، نگاهی توأم با طلای المپیک است.
قبول دارم که انتظار‎ها از من بالا است. من هم تمام تلاشم را برای مدال طلا انجام می‎دهم و به عشق مدال طلای المپیک این همه مشقت را به‎جان می‎خرم.

چه هدفی برای بعد از المپیک لندن داری؟
اگر در المپیک موفق شوم کارم را ادامه می‎دهم و فکر نمی‎کنم بخواهم از وزنه زدن دل بکنم. پس از طلای المپیک، به سقف آرزوی وزرشی‎ام می‎رسم؛ اما این‎که بخواهم اشباع شوم؛ خیر. سقف طلای المپیک است، اما هرچه بیشتر، بهتر. رکوردزنی در المپیک در برنامه‎ام است. زورم بیشتر است و می‎توانم این کار را انجام دهم.

کعبه آمال حسین رضازاده رکورد مجموع 500 کیلو بود. تو می‎توانی به این رکورد به‎نظر دست نیافتنی برسی؟
اصلا به 500 کیلو فکر نمی‎کنم، اما در نظر دارم در مسابقات مختلف رکوردهایم را افزایش دهم. وزنه‎برداری همه‎اش زور نیست و خیلی چیز‎ها در موفقیت یک وزنه‎بردار سهیم است. منطق، فکر، تمرکز و آمادگی ذهنی در کنار خیلی مسائل دیگر دست به‎دست هم می‎دهند تا یک وزنه‎بردار در روز مسابقات به رکورد‎های بهتری برسد.

حضور کوروش باقری در موفقیت‎‎های وزنه‎برداری تا چه اندازه مؤثر است؟
باقری در وزنه‎برداری ایران انقلابی به‎وجود آورد. وی یک‎سری مسائل منفی را کنار گذاشت و یکسری عوامل مثبت را به اردو‎ها وارد کرد. معتقدم این عوامل تأثیر زیادی در رشد و شکوفایی وزنه‎برداری ایران و پرورش فکری وزنه‎برداران ایجاد کرد.

می‎گویند باقری در اردو‎های تیم ملی دیکتاتور است!
دیکتاتور نه، اما بسیار سخت‎گیر است و اهمیت زیادی به نظم و انضباط اردوی تیم ملی می‎دهد. خوبی باقری این است که در کار با کسی شوخی ندارد.

قشنگ‎ترین تیتری که رسانه‎ها برایت زدند چه بود؟
یکی از روزنامهها پس از قهرمانی 2011 جهان تیتر زد: «شاهزاده پارسی بر بام پاریس».

صحبت پایانی؟
از تمام اهالی ورزش که مرا به‎عنوان ورزشکار برتر سال انتخاب کردند، تشکر می‎کنم. امیدوارم در لندن پاسخ این همه محبت را به خوبی بدهم