به گزارش مشرق به نقل از ایلنا، حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در این مراسم که شمار زیادی از شهروندان ، مسافران نوروزی، زائران حرم امام راحل و فعالان سیاسی و اجتماعی و مذهبی، حضور داشتند گفت: لحظات تحویل سال نو که زمین ما وارد بهار می‌شود لحظات جالبی است. نوروز در ادبیات و کلام ایرانیان قدیم دارای جایگاه بلندی بوده اما جالب اینجاست که این امر در کلام ائمه بزرگوار نیز مورد اشاره قرار گرفته است. صبح اول عید بسیار به‌جاست که روز و سال مان را با نام ائمه بزرگوار آغاز کنیم.

او ادامه داد: علامه مجلسی در کتاب شریف بحارالانوار از امام صادق روایتی را نقل می کند که بسیار شنیدنی است. روایت از معّلی خنیس یکی از روّات مشهور شیعه است. روایت می‌گوید: "لمعّلی بن خنیس ٍ لما دخل علیه یوم النیّروز: اتعرف هذا الیوم؟ قال: قلت: جعلتُ فداکَ، هذا یومٌ تعظمهُ العجمُ و تتهادی فیهِ، فقالَ ابوعبداللهِ الصادق (ع): والبیتِ العتیقِ الذی بمکةَ! ما هذا الّا لامر ٍ قدیمٍ افسرهُ لک حتی تفهمهُ... یا معلی، ان یومَ النّیروزِ هو الیومُ الذی اخذ اللهُ فیه مواثیقَ العبادِ أن یعبدوهُ و لایشرکوا به شیئاً، وأن یومنوا برسلِهِ و حججهِ، و ان یومنوا بالائمة(ع)، و هو اوّلُ یومٍ طلعت فیه الشمسُ ... و ما من یوم نیروزٍ الّا و نحن نتوقّعُ فیهِ الفرجَ لّانهُ من أیّامنا و أیّام شیعتنا، حفظتهُ العجمُ و ضیعتموهُ انتُم ... و هو اوّلُ یومٍ من سنه الفرس، فعاشوا و هُم ثلاثون الفاً، فصارَ صبُّ الماء فی النیروزِ سُنَّةً ..." "امام صادق(ع) به معّلی بن خنیس در روز نوروز که خدمت ایشان رسید گفت: آیا می‌دانی امروز چه روزی است؟ عرض کردم: فدایت شوم این روزی است که ایرانیان آن را گرامی می‌دارند و در آن به یکدیگر هدیه و عیدی می‌دهند. ابوعبدالله الصادق (ع) فرمود: سوگند به آن خانه کهن که در مکه است، این روز یک ریشه کهن دارد که من برایت توضیح می‌دهم تا آن را بدانی ... ای معّلی! روز نوروز همان روزی است که خداوند در آن از بندگان پیمان گرفت که او را بپرستند و هیچ انبازی برایش نیاورند و به فرستادگان و حجت‌های او و به امامان (ع) ایمان بیاورند. نوروز نخستین روزی است که خورشید در آن طلوع کرد... هیچ نورزی نیست مگر این که ما در آن روز منتظر فرج هستیم؛ زیرا نوروز از روزهای ما و شیعیان ماست. ایرانیان آن را حفظ کردند و شما اعراب آن را از دست نهادید... نوروز نخستین روز از سال ایرانیان است. آنان در حالی که تعدادشان سی هزار نفر بود زنده ماندند و زیستند و ریختن آب در نوروز سنت شد..."

خمینی با اشاره به این روایت افزود: این چه روزی است که این مقدار مورد توجه و عنایت است و آیا این که ما می‌گوییم هر روزتان نوروز ریشه اسلامی و دینی دارد؟ مرحوم شیخ صدوق روایتی را از امیرالمومنین نقل می‌کند که روایت بسیار جالبی است. امیرالمومنین روزی نشسته بود که برایشان به عنوان هدیه فالوده می‌آورند. مرحوم صدوق نقل می‌کند: "لمّا اتیَ بهدیةِ النّیروز-: ما هذا؟ قالوا: یا امیرالمومنینَ، الیومُ النیروزُ، فقال(ع): اصنعوا لنا کلَّ یوم نیروزاً!". "در عید نوروز، هدیه‌ای خدمت امیرالمومنین (ع) آوردند. حضرت پرسید: این چیست؟ عرض کردند: ای امیرالمومنین! امروز نوروز است. امام فرمود: به خاطر ما هر روزتان را نوروز قرار دهید."

این مدرس حوزه علمیه قم ادامه داد: روایت دیگری از امیرالمومنین است که حضرت می فرماید "نیّروزنا کل یوماٍ." "نوروز ما هر روز است." معنای این تعبیر چیست؟ چرا ما باید هر روزمان را نوروز قرار دهیم؟ امام می‌دیدند این گروهی که خدمت ایشان آمده‌اند در این لحظات نوروز چهره‌های بشاشی دارند و غم‌ها فراموش شده، کینه‌ها برطرف شده و وقتی جمعیت به هم می‌رسند خندان هستند و مصاحفه می‌کنند و شاد هستند و صورت‌ها بشاش است و در این روز بداخلاقی نمی‌کنند و حتی الامکان سعی می‌کنند دروغ نگویند و با هم مهربان باشند. در این روز همه شیرینی‌ها دور هم جمع می‌شود. حضرت می‌فرماید هر روز این گونه باشید تعبیر جالبی هم دارند "به خاطر ما این گونه باشید". این گونه نباشد که تا این چندصباح نوروز گذشت دوباره همه برگردیم به همان جا که بودیم. هر روزه شاد و مهربان باشید، شرط جامعه دینی مهربانی است.

نوه گرانقدر حضرت امام (س) گفت: ما اگر به فرمایشات ائمه گوش کنیم و مهم‌تر از همه فرمایشات نبی مکرم اسلام حضرت محمدمصطفی (ص) توجه بکنیم که می‌فرمایند من مبعوث شدم برای این که اخلاق را در جامعه بهتر کنم. همه این‌ها برای این است که یک گام به جلو برداریم و بهتر شویم؛ دیروزمان از امروزمان بهتر نباشد و هر روز به پیش برویم. در این روایت حضرت می‌فرماید ما هر روزمان نوروز است شما اگر یک روز اخلاقی و مهربان می‌شوید و مصائب‌تان در دل‌تان می‌ماند و صورت‌های‌تان خندان می‌شود ما هر روز این گونه هستیم. اگر شما گهگاه کینه‌ها را فراموش می‌کنید ما همیشه این گونه هستیم.

وی افزود: در جنگ احد یک فردی از بدترین کفار در نبرد با پیامبر روبه‌رو می‌شود و شمشیرش را بالا می‌برد و اتفاقاً به علتی پیامبر زمین می‌خورند و او بالای سر پیامبر با شمشیر می‌ایستد و رو به پیامبر می‌گوید: یا محمد! که در این لحظه تو را نجات می‌دهد؟! پیامبر می‌گوید: خدا. در همان لحظه به کرامت و لطف خدا کافر زمین می‌خورد و شمشیر از دستش می‌افتد و پیامبر شمشیر را بر می‌دارد و بالای سر آن فرد می‌رود و می‌گوید حالا تو را چه کسی نجات می‌دهد؟! تعبیر آن کافر با همه کفرش تعبیر قشنگی است. می‌گوید: کرامت و بزرگواری تو! پیامبر شمشیرش را پايین می‌آورد و برمی‌گردد! لحظه‌ای پیش آن فرد قصد جان پیامبر را داشت اما در این لحظه عکس می‌شود و او به کرامت و بزرگواری پیامبر استغاثه می‌کند. می‌گویند آن فرد در میان سایر کفار باز می‌گردد و می‌گوید از نزد بهترین و کریم‌ترین مردمان آمده‌ام!

حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در پایان گفت: قرآن خطاب به پیامبر می‌گوید اگر تو آدم عبوس و سخت دل بودی مردم از دور تو برمی‌گشتند. پیامبر بزرگ و پاک و مهربان بود، ما نیز مهربان باشیم. روز اول سال است و می‌توانیم به خوب شدن نزدیک شویم و با هم مهربان باشیم.