به گزارش مشرق، «مرتضی خلفی زاده»  در سرمقاله «روزنامه افکار» نوشت:

اوضاع سیاسی این روزهای کشور شده است ضرب المثل مشهور «جواب های، هوی است». سر منشأ بیشتر دعواهای لفظی و کشمکش های مقامات و چهره ها در رسانه ها هم بیشتر شخص رئیس جمهور است. تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری، می شد دلیل درگیری ها را گرم کردن تنور انتخابات و تلاش برای کسب رأی دانست، اما فردای انتخابات که حجت الاسلام حسن روحانی با طعنه ها، توهین ها و کنایه هایش یقه رقیب بازنده را رها نکرد و پا روی اخلاق برنده گی گذاشت، مشخص شد «های» اول را چه کسی سر داده است.

نتیجه ادامه دادن مسیر کنونی کاملا مشخص است؛ افزایش درگیری های لفظی، تشدید دو قطبی در جامعه و گسترش ابعاد درگیری ها به گونه ای که نتوان تبعاتش را پیش بینی کرد.

می توان این مسیر را تغییر داد. گام اول هم با کسی است که دعوا را به راه انداخته است. رئیس جمهور محترم، اندکی سعه صدر به خرج دهد و دست از گوشه و کنایه زدن بردارد، آن وقت خواهد دید که حجم تنش ها و درگیری ها و واکنش های کنایه آمیز رقبا و منتقدانش به شکل معناداری کاهش خواهد یافت. البته این اتفاق وقتی روی خواهد داد که انگیزه خاصی پشت این کنایه های خارج از متن و بیهوده نباشد. اگر قصد از حاشیه سازی، انحراف افکار عمومی از مسائل اصلی کشور، نظیر مبارزه با بیکاری و رونق تولید و اشتغال و اصلاح نظام اقتصادی کشور و مطالبه دغدغه های اساسی مردم باشد انتظار از رئیس جمهور و تیم عملیات روانی اش برای دور شدن از حاشیه ها بیجاست.

اگر دولت مستقر توانسته باشد بخشی و نه همه خواسته های درجه یک مردم را پاسخ دهد، نیازی به مظلوم نمایی و حاشیه سازی نخواهد داشت. موضوعی که شوربختانه برای دولت یازدهم مصداق ندارد و البته افزایش تنش ها و حاشیه ها از سوی مقامات دولتی نشان می دهد ظاهرا برای دولت بعد نیز اراده ای برای تمرکز جهت حل عملی مشکلات وجود ندارد.

در این شرایط جریان انقلابی به توصیه رهبر معظم انقلاب در خطبه های نماز عید فطر بیشتر از همه باید آرامش کشور را حفظ کند. باید فریاد «های، های» هر روزه دولت بی «هوی» بماند. زمین مطالبه جریان دلسوز کشور، حل مشکلات اقتصادی است.

باید یقه آن مسؤول اقتصادی را گرفت که بیکاری جوانان این آب و خاک برایش مسئله نیست و به فکر تجارت شخصی خود است. باید به سراغ بانک مرکزی، وزارتخانه های اقتصاد، تعاون، کار و رفاه اجتماعی، صنعت، معدن و تجارت، راه و شهرسازی و نهادهای ریز و درشت اقتصادی رفت و مجبور به کارشان کرد.

سکوت فعال و نجیبانه در برابر سیل اتهامات و حاشیه سازی، مردم را روز به روز آگاه تر خواهد کرد. دولت همیشه نمی تواند روی صندلی اپوزیسیون بنشیند، سر آخر باید جواب پس بدهد.