به گزارش مشرق، روزنامه جوان نوشت: با پایان یافتن ماه مبارک رمضان، ویژه‌برنامه‌های مناسبتی این ماه نیز به پایان رسید و از بعد از پایان تعطیلات عید سعید فطر، برنامه‌های رسانه ملی به حالت عادی خود باز خواهد گشت و اکنون می‌شود نگاه دقیق‌تری به برنامه‌های تلویزیون در طول ماه خدا داشت.
 
به مناسبت پایان یافتن ویژه‌برنامه‌های ماه رمضانی تلویزیون، نظر منتقدان را درباره کم و کیف سریال‌های ماه رمضان جویا شدیم.
   
ماهی که خدا به تلویزیون پاس گل می‌دهد
سیدمحمد حسینی، منتقد و کارشناس رسانه در گفت‌وگو با «جوان» درباره شرایط خاص تلویزیون در طول ماه رمضان می‌گوید: تلویزیون ما تنها رسانه‌ای است که خداوند در ماه رمضان به آن پاس گل می‌دهد، آن هم درست در منطقه شش قدم! این در حالی است که بقیه شبکه‌های تلویزیونی دنیا در حالت آچمز به سر می‌برند.
این منتقد می‌افزاید: ما دو نوع نظم در زندگی داریم یکی نظم مسلکی و دومی نظم رسانه‌ای، که این دو نظم با هم منطبق نیستند، به نحوی که مثلاً نظم مسلکی ما می‌گوید شب‌ها زودتر بخوابیم و صبح زودتر بیدار شویم، ضمن استفاده از فضیلت صبح که در دین به آن اشاره شده اعمال مذهبی را به موقع انجام دهیم، اما نظم رسانه‌ای ما می‌گوید شب تا دیر وقت پای تلویزیون باشیم و فیلم و سریال ببینیم.
 
در طول ماه رمضان این شانس برای تلویزیون ما پیش می‌آید که سبک زندگی مردم بر اساس نظم مسلکی می‌شود و مردم حتی اوقات شرعی را بر اساس اعلام تلویزیون جویا می‌شوند.
این پاس گل را خدا به تلویزیون ما داده در حالی که باقی شبکه‌های تلویزیونی ماهواره که بیش از 100 شبکه فارسی زبان است، چنین شرایطی را ندارند.
حسینی با انتقاد از عملکرد صداوسیما در ماه رمضان می‌گوید: به‌رغم اینکه در این ماه فرصت طلایی برای تلویزیون پیش می‌آید که مخاطبانش را بالا ببرد، در عمل می‌بینیم که چنین اتفاقی نمی‌افتد.
 
تبلیغ زندگی زرد هنرمندان در تلویزیون
این منتقد با اشاره به برنامه‌های اجتماعی تلویزیون در ماه رمضان امسال گفت: تاک‌شوهای تلویزیونی یکی از بی‌خودترین و بی‌ربط‌ترین برنامه‌هایی است که در ماه رمضان از تلویزیون پخش شد؛ برنامه‌هایی که پر بود از بازیگران مهمان و دیگر چهره‌هایی که سبک زندگی شان زرد است.
وی تأکید می‌کند: در تمام دنیا سبک زندگی افرادی مانند بازیگران سینما و تلویزیون «زرد» به شمار می‌رود و این زرد بودن به شخص هنرمند بازنمی‌گردد، اصلاً شخصیت یک هنرمند بسیار محترم، اما چه چیز آموزنده‌ای در زندگی آنها وجود دارد که مردم با دیدن آن آموزش ببینند؟ تاک‌شوهایی که از چنین مهمانانی استفاده می‌کنند نیز فقط برای کسانی خوب است که زندگی‌شان را بر اساس «خوش‌باشی» و «لذت‌های دنیایی» پیش می‌برند.
 
حسینی تصریح می‌کند: باید به رسانه ملی گفت«فاین تذهبون؟» به کدام سمت می‌روید؟ وقتی برنامه‌های ماه رمضانی تلویزیون بیشتر جنبه رفع تکلیف دارد و عجله‌ای بودن‌شان مشخص است، آیا مدیران صداوسیما نمی‌دانند ماه رمضان چه وقتی از سال است؟ اینکه در همه تقویم‌ها است از قبل می‌شود برایش برنامه ریخت، پس چرا برنامه‌ها سرسری است؟
این منتقد بر لزوم توجه به اقشار مختلف جامعه از جمله کسانی که برای اولین بار مکلف شده و روزه می‌گیرند، می‌گوید: تلویزیون هر سال می‌داند که عده‌ای نوجوان تازه به سن تکلیف رسیده‌اند و نیازمند فضای معنوی هستند و قطعاً در جریان هستند که بزرگان معنوی و شخصیت‌های دینی نیز در طول ماه رمضان توجه ویژه‌ای به تلویزیون پیدا می‌کنند ولی می‌بینیم که این فرصت به راحتی از دست می‌رود.
 
حسینی می‌گوید: در طول سال دو گاه و موقع است که تلویزیون می‌تواند نقش اصلی‌ترین رسانه را برای مردم بازی کند که هر دو مناسبت مذهبی‌اند. گاه اول که مهم‌ترین است ماه رمضان است و گاه دوم دهه اول ماه محرم است که مردم کمتر به تماشای برنامه‌های ماهواره‌ای می‌نشینند و بیشتر به سمت برنامه‌های دینی تلویزیون گرایش پیدا می‌کنند، با وجود این می‌بینیم که تلویزیون به جای بهره‌گیری از این نظم مسلکی کاری می‌کند که مردم به استفاده از گوشی‌های موبایل رو بیاروند و حتی اوقات شرعی را بر اساس اذانی که برنامه موبایلی پخش می‌کند، دنبال کنند.
 
این مدیریت تلویزیون است که می‌گوید چه چیز ساخته شود
طهماسب صلح‌جو، منتقد پیشکسوت سینما و تلویزیون نیز درباره افت کیفیت برنامه‌های تلویزیون در ماه مبارک رمضان و به خصوص سریال‌های مناسبتی این ماه به «جوان» می‌گوید: تلویزیون دارای سلسله مراتب مدیریتی است و هر شبکه برای خودش مدیرانی دارد که درباره ساخت سریال و مجموعه‌های داستانی در شبکه تصمیم می‌گیرند. اینکه چه چیز ساخته شود و با چه کسانی ساخته شود در اختیار این مدیریت است. پس اگر در ماه رمضان برنامه‌های صداوسیما دچار افت می‌شود دلیل و ریشه آن را باید در مدیریت هر شبکه جست‌وجو کرد نه اینکه آن را به گردن عوامل ساخت برنامه انداخت. اینکه چه برنامه‌ای ساخته شود و چه حال و هوایی داشته باشد نیز با نظر مدیران تلویزیون مشخص می‌شود. آنها هستند که طرح‌ها و فیلمنامه‌های پیشنهادی را برای ساخت مصوب می‌کنند و بودجه می‌دهند. آنها باید حواس‌شان به برنامه‌سازان جوان بااستعدادی که در تلویزیون داریم باشد و به جذابیت برنامه‌ها دقت کنند.
 
صلح‌جو ادامه می‌دهد: بیننده تلویزیون به دنبال دیدن مباحث فلسفه و منطق در برنامه‌های تلویزیونی نیست، اولویت اول برای آنها جذابیت برنامه و سرگرم‌کننده بودن آن است و بعد از آن می‌شود مباحث دیگری از جمله مباحث فلسفی را بیان کرد. برای همین است که می‌بینیم در طول ماه رمضان به جای آنکه سریال‌های مناسبتی جذابیت داشته باشد مردم بیشتر پای تماشای مسابقات و تماشای لیگ جهانی والیبال و مسابقه تیم ملی فوتبال نشستند! چون این مسابقات در عین جذابیت هیجان را به بینندگانش تزریق می‌کند. با توجه به اظهارات دو منتقد سیما، می‌توان گفت که در ماه مبارک رمضان، برنامه‌های رسانه ملی نتوانسته است آن طور که انتظار می‌رفت موفق باشد و حداقل در ماهی که می‌شد دیگر رقبا را کنار زد، شاهد عملکرد مناسبی از سوی صداوسیما نبودیم.