به گزارش مشرق، با توجه به اهمیت جایگاه خانواده به عنوان پایگاهی برای تربیت افراد صالح به نقش اثرگذار این افراد صالح در تشکیل جامعه ‏ای اسلامی باید گفت هرگونه رشد و افول جامعه بستگی به نوع تعلیم و تربیت خانوادگی دارد و در این راستا رزق حلال به عنوان اثرگذارترین عامل در تربیت اهل خانواده و نیز مهم‎ترین شاخصه فرد مؤمن در پیگیری معیشت خانواده و بعد موضوع پرداخت نفقه می باشد.

با این وجود آسیبی که ممکن است برای برخی مردان مؤمن ـ به عنوان کسانی که وسیله رزق خداوند به اهل منزل هستند ـ عارض شود، این است که با وجود وسعت رزق، خانواده خود را از حق طبیعی‏‌شان در استفاده از مواهب خداوند باز دارد و با رفتارهای مقدس‌‏مآبانه موجبات نارضایتی آنها را فراهم کند. در این صورت خانواده دچار آسیب می‌‏شود و دیگر مجالی برای اعمال تربیتهای بعدی باقی نمی‏‌ماند.  

فردی که خداوند توفیق برکت مادی را به او عطا کرده است و از لحاظ مادی به وسعی رسیده که می‌‏تواند صاحب امکانات بهتر و وسیع‏‌تری شود، باید این امکان را برای خانواده خود مهیا کند. امام رضا (علیه السلام) در این زمینه فرمودند: «صاحبُ النّعمةِ یَجِبُ انْ یُوَسّع على عیالهِ»؛ افرادى که از نعمتى برخوردارند باید بر زن و فرزند خود گشایش دهند. این رفتار ضمن اینکه باعث جلب محبت اهل خانواده می‎شود، زمینه را برای پذیرش تربیتهای بعدی از سوی خانواده فراهم می‌کند. البته این امر باید طوری مدیریت شود تا نعوذاً بالله باعث ایجاد خدشه بر روحیۀ معنوی خانواده نشود و آنها را از عبادات اولیه باز ندارد. اهل‎بیت(ع) با وجود این که وسعت رزق داشتند و خانوادۀ خویش را از جهت مالی تأمین می‏‌کردند، اما حساسیت‌شان در قبال مبارزه با تجملات و روحیه اشرافی‎گری هم قابل توجه بود.