وی سیاستمدار و دیپلمات برجسته در داخل روسیه است و در 8 جولای 1960 در اتحاد شوروی به دنیا آمده است. وی در سال 1982 از دانشکده روابط بین‌الملل در "دانشگاه وزارت خارجه روسیه"(МГИМО) فارق التحصیل شد.
ریابکوف از همان زمان در نهادهای مختلف وزارت خارجه مشغول به کار شد و بین سال های 1995 تا 1999، ریاست گروه "سازمان امنیت و همکاری اروپا" را در وزارت امور خارجه روسیه عهده‌دار شد.
وی در سال‌های 2002 تا 2005 به عنوان مشاور سفیر روسیه در آمریکا منصوب شد و پس از آن به عنوان مدیر گروه همکاری اروپا در وزارت امور خارجه روسیه فعالیت کرد.
ریابکوف از سال 2008 به بعد نیز در سمت معاون وزیر خارجه روسیه فعالیت کرده و در حال حاضر از لحاظ دیپلماتیک، سفیر فوق العاده و تام الاختیارروسیه محسوب می شود.
به طور کلی، وی یکی از مردان با نفوذ در سیاست خارجی روسیه به حساب می‌آید و در سال‌های گذشته، مقام‌های حساسی را عهده دارد بوده است.
با توجه به نفوذ وی در وزارت امور خارجه روسیه و همچنین حضور مستقیم در مذاکرات هسته‌ای ایران، بررسی آراء و افکار وی می‌تواند جالب توجه باشد.
به خصوص که وی درباره پرونده هسته‌ای ایران و همچنین روابط ایران و روسیه دارای مواضع خاصی است. از جمله مهمترین دیدگاه‌های وی درباره برنامه‌های هسته‌ای ایران می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
1- دفاع از ماهیت صلح آمیز برنامه‌های هسته‌ای ایران:
ریابکوف معتقد است که برنامه‌های هسته‌ای ایران کاملا صلح آمیز است و هیچ دلیلی وجود ندارد که این برنامه‌ها ماهیتی نظامی داشته باشند.
از نظر وی، هیچ اطلاعات خاصی وجود ندارد که نشان دهد برنامه هسته‌ای ایران نظامی است و یا به سمت نظامی شدن پیش می‌رود.
2- بی اثر بودن تحریم‌ها:
ریابکوف همواره بر ناکارآمد بودن و بی تاثیر بودن تحریم ها علیه ایران تاکید کرده است. وی چه تحریم‌های سازمان ملل و چه تحریم‌هایی که توسط برخی از کشورهای غربی علیه ایران اعمال شده اند را همواره بی تاثیر دانسته است و گسترش دایره تحریم‌های اقتصادی را مساوی با اخلال در روند دستیابی به توافقی جامع دانسته است.
3- تاکید بر مذاکره به عنوان راه حل نهایی:
ریابکوف همواره بر جایگزین کردن مذاکرات جدی به جای تحریم‌های بی‌فایده غرب علیه ایران تاکید کرده است.
وی خواستار آن است که مذاکرات با ایران بر حل اختلافات تمرکز داشته باشد و به گونه ای باشد که توجه طرف ایرانی را نیز جلب کند.
ریابکوف همواره بر این نکته تاکید کرده که فشارهای بیش از حد بر تهران می‌تواند نتایج معکوسی داشته باشد، از سوی دیگر وی اعتقاد دارد که گذر زمان به نفع قدرت‌های جهانی نیست و با پیشرفت ایران در زمینه هسته ای، تمایل این کشور برای مذاکره از دست خواهد رفت. به همین سبب نیز ریابکوف همواره غرب را به مذاکراه با ایران تشویق و ترغیب می کند.
4- مخالفت با تهدید نظامی علیه ایران:
ریابکوف به عنوان نماینده روسیه در گروه 1+5 بارها اعلام کرده که مسکو هرگز تهدیدهای مربوط به حمله نظامی علیه ایران را نخواهد پذیرفت. وی هرگونه تهدید نظامی علیه ایران را نه تنها موجب عقب نشینی تهران نمی داند، بلکه معتقد است که ایرانی ها در شرایط تحریم و تهدید با شدت و حدت بیشتری به پیگیری برنامه های هسته ای خود می پردازند.
5- افزایش همکاری میان ایران و روسیه:
ریابکوف همواره بر گسترش همکاری ها میان ایران و روسیه تاکید کرده است.
وی در دوره‌ای که ایران تحت شدیدترین تحریم‌های غرب قرار گرفته بود، خواستار آن شد که همکاری‌های اقتصادی ایران و روسیه افزایش یابد.
در مجموع با توجه به مواضع فوق، ریابکوف نه تنها نتایج نشست ایران و گروه 5+1 در استانبول را مثبت ارزیابی کرد، بلکه از به رسمیت شناخته شدن حق ایران در استفاده از فناوری صلح آمیز هسته‌ای در این نشست نیز سخن به میان آورد.
بر این اساس وی به عنوان مذاکره کننده ارشد روسیه، خواستار ادامه مذاکرات واقعی در هفته‌های پس از نشست بغداد نیز شده است.
به نظر می رسد در شرایط فعلی، ریابکوف به نمایندگی از روسیه قصد دارد نقش میانجی گری مسکو در مذاکرات هسته‌ای ایران را بیش از پیش تقویت کند.
