زندگی موهبتی است ارزشمند از جانب پرودگار یکتا که برخی انسان ها قدرش را سزاوارانه می دانند و با همه فرازها و فرودها سپاسگذار ذات اقدس الهی هستند.
گاهی این قدرشناسی آنقدر ارزشمند می شود که حتی انسان ها هم قدردان همنوع خود برای امیدش به زندگی می شوند.
نیک وویچیچ از آن دسته انسان هایی است که قدرشناسی فوق العاده اش از زندگی حیرت هر بیننده ای را برمی انگیزد. او که به ظاهر نه دست دارد و نه پا هم شنا بلد است، هم گلف بازی می کند و هم موج سوار ماهری است و همین برای او کافیست تا از زندگی لذت ببرد.
پس او براستی سزاوار ستایش و مظهر امید به زندگی است.
پیش از به دنیا آمدنش حتی پزشکان هم نمی دانستند فرزندی که پا به این دنیا می گذارد، نه دستی برای نوشتن دارد و نه پایی برای راه رفتن!
باورش شاید سخت باشد، اما تلاش او از بچگی همین بود که مثل همسن و سالان خود بازی کند
شوق بازی های کودکانه اجازه نداد، تنهایی و انزوا همراه همیشگی زندگی اش باشد.
بی دست و پایی در مدرسه هم حریفش نشد و این همان نیک است که همپای دانش آموزان عادی و حتی فراتر از آنان تلاش می کند
نیک حتی راه شنا کردن را هم یاد گرفته و زیاد به آب می زند تا به همه ثابت کند معلولیت، محدودیت نیست.
نیک 29 ساله از موج سواری هم لذت می برد و گاهی امتحانش می کند.
درست است دستی برای نوشتن و نقاشی کشیدن ندارد، اما ظاهرا هیچ چیز حریف نیک برای رسیدن به خواسته اش نمی شود!
نیک استرالیایی که حالا در آمریکا ریاست یک موسسه غیرانتفاعی خیریه را بر عهده دارد، در گلف بازی هم مهارت هایی بس دیدنی دارد!
حالا میلیون ها نفر در جهان نیک وویچیچ استرالیایی، دارای دو مدرک لیسانس در رشته های حسابداری و برنامه ریزی مالی را می شناسند و به داشتن چنین انسانی در کنار خود افتخار می کنند.
