به گزارش مشرق، بر اساس توافق صورت گرفته میان دولت عراق و کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، قرار شد که کمپ ترانزیت مکانی باشد تا اعضای منافقین را به صورت موقت و تا بررسی پرونده درخواست پناهندگی هر یک از آنها، در خود جای دهد.
اما چندی است سرکردگان منافقین به دنبال آن هستند تا سازمان ملل را متقاعد سازند که کمپ ترانزیت را به عنوان کمپ پناهندگی بشناسد! سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که حقیقتاً تفاوت بین این دو چیست و منافقین به راستی به دنبال چه هستند؟
برای بررسی بهتر این موضوع به سابقه برخورد منافقین با تصمیم دولت عراق مبنی بر اخراج از این کشور رجوع می کنیم. اگر از هوچی گری های این گروهک و حامیان رشوه بگیر آنها که در ابتدا ادعا می کردند حضور این گروه تروریستی در کشور عراق امری کاملاً قانونی است! و سعی داشتند مانع اخراج شوند بگذریم، به تاریخ 18 فوریه یعنی شروع مراحل اخراج که با انتقال 400 نفر از اعضای این گروهک همراه بود می رسیم، از همان زمان قیل و قال منافقین و لابی هایشان با رویکرد کارشکنی از طریق تقبیح کمپ ترانزیت با عنوان «زباله دان» و «اردوگاه مرگ» آغاز شد و پیوسته هیئت کمک رسانی سازمان ملل در عراق را به دروغگویی و فریبکاری متهم کردند.
هرچند که در پروسه اخراج به هیچ وجه منافقین به عنوان یک گروه هیچ جایگاهی برای اظهار نظر ندارند اما این روند آن قدر ادامه داشت تا اینکه «مارتین کوبلر» نماینده ویژه سازمان ملل در عراق با تکذیب این ادعاها لیبرتی را اردوگاهی خواند که میزبان 5000 سرباز آمریکایی بوده و تصریح کرد که این کمپ دارای استاندارهای بین المللی است.
سرانجام پنج مرحله از اخراج منافقین از پادگان اشرف با انتقال حدود 2هزار نفر از اعضای این گروهک تروریست انجام شد و در حین انجام این مراحل برای خود اعضای منافقین نیز اثبات شد که اول از همه ماهیت تروریست آنها و بعد از آن کثرت نفرات آنها، یافتن کشور یا کشور هایی را که حاضر به پذیرش اعضای منافقین به عنوان پناهنده باشند، تقریباً غیرممکن ساخته است.از سوی دیگر تصمیم قاطع دولت عراق برای اخراج این افراد از خاک کشورش هیچ گونه احتمالی برای ماندن در این کشور را باقی نمی گذارد.
گذشته از همه اینها در موارد مشابه رویه سازمان ملل نیز بر این اساس است که این گونه افراد را در صورت پذیرش پرونده آنها تحت عنوان پناهجو در کمپ های پناهندگی در نقاط مختلف دنیا به صورت موقت نگهداری می کنند تا کشور یا کشورهایی برای پذیرش آنها پیدا شوند. البته باید توجه داشت که هرچند ویژگی موقت بودن یکی از شاخصه های اصلی اردوگاه های پناهندگان است، اما این موضوع به آن معنی نیست که اقامت طولانی مدت در آن امکان ندارد و تاکنون اقامت چندین ساله هم در این اردوگاه ها مشاهده شده است. برای مثال پناهندگان سومالیایی از سال 1991 در اردوگاههای پناهندگان کنیا به سر می برند.
پس اگر سازمان ملل کمپ ترانزیت یا همان لیبرتی را به عنوان کمپ پناهندگی معرفی کند این امکان برای منافقین فراهم میشود تا در مکانی جدید ولی این باز زیر نظر سازمان ملل به همان زندگی تشکیلاتی خود ادامه دهند و به عبارت ساده تر کمپ جدید را به پادگان اشرف دیگری تبدیل نمایند. در صورت وقوع این اتفاق، نه تنها از جدایی اعضای این فرقه و فروپاشی تشکیلات منافقین جلوگیری می شود، بلکه دوباره امکان کاربری تروریستی و مزدوری برای آنها فراهم می گردد. 
از این رو همه تحرک منافقین در این روزها به این سمت معطوف شده تا به هر طریق ممکن موافقت سازمان ملل را برای اعلام کمپ لیبرتی به عنوان کمپ پناهندگی جلب کنند! اما از هم اکنون مشخص است که هدف جدید منافقین هم شکست خورده است، زیرا اساسی ترین شرط وقوع این اتفاق موافقت دولت عراق به عنوان میزبان کمپ پناهندگی است و با توجه به جنایت های منافقین علیه ملت عراق (به عنوان نمونه ترور 25 هزار شهروند عراقی)، دولت این کشور نه تنها موافقت نخواهد کرد بلکه هم اکنون در حال تدارک مقدمات محاکمه سرکردگان این گروهک جنایتکار می باشد.